PERHAPS ALL THE DRAGONS – 2014
[…in our lives are princesses who are only waiting to see us act, just once, with beauty and courage]

Een ronde tafel met dertig schermen aan één kant en dertig toeschouwers aan de andere kant. Dertig één-op-één verhalen. De toeschouwer kan er vijf kiezen die hij wil zien.

Een bekende pianist beseft op het podium dat ze het verkeerde concerto ingestudeerd heeft – een neurochirurg verwisselt hoofd en lichaam van twee levende apen – in Japan zijn er 700 000 mensen die leven als hikikomori, teruggetrokken in hun slaapkamers voor minstens een jaar lang, weg van het sociale leven – Six degrees of separation, een theorie die stelt dat eenieder op onze planeet, door een netwerk met zes tussenstappen met elkaar verbonden is. Het publiek krijgt een brede waaier aan verschillende verhalen voorgeschoteld.

Berlin gaat op zoek naar de mensen achter de kleine of grote verhalen in internationale magazines, kranten, gespecialiseerde internet sites, youtube. De thematiek van deze verhalen is eclectisch: van een filosofisch voorstel, over een wetenschappelijk detail, tot een anekdote…

Dertig verhalen, getransformeerd tot dertig gefilmde monologen met een dramaturgie die hen een zekere coherentie verleent. Alle verhalen hebben exact dezelfde lengte en interageren op verschillende momenten met elkaar. Een één-op-één voorstelling voor 30 toeschouwers, aan één ronde tafel.

 

persquotes
'hoe bijzonder ze stuk voor stuk ook zijn, toch is het de symfonie die Berlin tot stand brengt tussen de verhalen die de voorstelling zo speciaal en voor herhaling vatbaar maakt.' – 8weekly

★★★ 'BERLIN opent een schatkist vol onwaarschijnlijke verhalen.' – De Standaard

★★★ 'Een staaltje van de minutieuze montage die intussen typisch is voor BERLIN [...] Leuk en heel knap gemaakt.' – Focus Knack

scroll naar beneden voor volledige artikels